ეგ სიყვარული ელოდება
დედის ხსოვნას...
მუდამ ჩემთან ხარ ჩემი ლოცვით, ჩემ სიახლოვეს,
სადაც არ უნდა წამიყვანოს მე ამ ცხოვრებამ,
მეგზური შენ ხარ
და მე არ მსურს, რომ ჩირაღდანს ჩემში აქრობდე,
შენთან წილნაყარს
შენი ხმას და სურნელებაც მემახსოვრება.
ჩემი ცრემლების იმ უსაზღვრო ციდან ვიგმინვი,
ვფიცავ შენს სახელს, შეუბღალავ უბიწო ნათელს,
სიყვარულს ჩემსას
ამკობს შენი სისპეტაკის წმინდა გვირგვინი
და ჩემ სიყვარულს
აწ ჩაფერფლილს და ფერნაცვალს უმიზნოდ ვანთებ.
უმიზნოდ ვხარჯავ, რადგან ყველა მეუცხოვება,
გული უჩუმარ გოდებით რომ გადმოიღვრება,
სიზმრებს მოჰყვები,
მოვინატრებ შენთან ყოფნას, შენთან ცხოვრებას,
სველ სასთუმალს რომ
დაეყრდნობი, ცაზე მზე რომ გადმოიხრება.
მე მხოლოდ შენ ერთს გიზიარებ ჩემს სიმარტოვეს,
ჭირშიც და ლხინშიც მე ვეძიებ კვლავ თანადგომას,
ნუ დამივიწყებ,
საყვარელო, ნურასოდეს ნუ მიმატოვებ,
გულს მომისართე
მწუხარებაც, დანაღვლებაც და თანაგრძნობაც.
გინდ არ გიხმობდე, შენ ძვირფასო? გინდა არ გიგრძნობდე,
გულში არ მყავდე, ტყვედ არ ვყავდე სიბრალულს შენსას
, გინდ არ ვიცოდე
მე ამქვეყნად შენი ფასი, გინდ არ გიცნობდე,
შენი უსაზღვრო სიყვარული ელოდება ჩემსას!
მე ჩემი ჭმუნვის უდარებელ ჯვრით რომ შეგამკობ,
იქნებ მომხედო ბუდეშურით... ნათობ დედილო!
მომიახლოვდი,
მოდი ჩემთან, წმინდა სულო, ღვთით რომ შეგაქო,
შენ, ჩემო სევდავ,
ჩემო დედავ, ხელთუქმნელო ხატო ჭედილო?