ra mouvaT bavSvebs??? gadarCebian ki cocxlebi???
p.s es cota moklea sxvebTan SedarebiT.... da intrigulic :D da ragatqmaunda jadoqruli :D
W I T C H
-ეს რა სისულელე აიჩემე! სულ გადაირიე??? იმ სახლთან რა გინდა??? - თავისთვის ბრაზობდა ჯეისონი და ბავშვებს მიყვებოდა -უბრალოდ დავათვალიერებ და ვსო! მე სულ არ ვიცოდი ამ 15 წლის განმავლობაში რომ ის სახლი არსებობდა. -არც არსებობს! 6 საუკუნე გავიდა მას შემდეგ რაც ის კაცი მოკვდა და ნარჩენებადაა იქაურობა ქცეული... -არ მჯერა - და მარიამ ჯასტინს შეხედა, მანკი წარბების საწყისები აწია. -შენ, შენ უთხარი არა ჯასტინ, რომ იმ მოხუცის სახლი, რომ არსებობდა არა? -ჯასტინს ისეთი არაფერი უთქვამს! -დიახაც ვუთხარი რომ ის სახლი არსეობდა და მე და შენ ერთად ვთამაშობდით იქ პატარაობაში და ეს მას შემდეგ რაც მამაშენმა იმ კუდიანის შესახებ მოუყვა. -მოიცა მამამ როქსანას ამბავი გითხრა??? -ხო მითხრა და მაგიტომაც მოვდივარ აქ! -და შენც დაიჯერე? ვაიმე რა ბავშვი და მყავს! შენ კიდევ ჯასტინ ამითი სარგებლობ! დარწმუნებული ვარ სულ არ გსიამოვნებს მე რომ მოგყვებით ამ გადაკარგულ სახლში! -ჯეისონ! მორჩი შეგრცხვეს! -ჯეისონ გეყოს მე შენ დას არაფერს არ დავუშავებ! -მასთან შეხებაც კი არ გაბედო! -ჯეისონ! იცი თუ წამოსვლა არ გინდოდათ გეთქვათ ამდენი აყალმაყალი საჭირო არ იყო!!! - მარია გაბრაზდა და გზა გააგრძელა, ბიჭებმა ერთმამეთს შეხედეს, შემდეგ მარიასკენ გაიქცნენ, ხელის მოკიდებას ვერ ბედავდნენ და ერთმანეთს ურტყამდნენ, თან უკან ჩუმად მიყვებოდნენ. ამ ჩხუბში მოხუცის სახლსაც მოუახლოვდნენ -აი ბრზენის დანგრეული სასახლეც - ხელი გაიშვირა ჯასტინმა -მ... მაგარია - და მარიამ პირელი ნაბიჯი გადადგა მაგრამ უცებ ბიჭებმა მხრებში ჩაკიდეს და გამოწიეს. -მე წავალ - თქვა ჯასტინმა -არა მე - ჯეისონი წამოიწია -მე!!! -არა მე! -რახან ასე გინდა... - თქვა ჯასტინმა და ეშმაკურად გაიღიმა, ჯეისონი გაფითრდა, ნერწყვი გადაყლაპა, თითქოს ადგილს მიეყინა, მეორე მხარეს მიტრიალდა მაგრამ მაინც არ იძვროდა, მარიამ ხელი ჩაიქნია და წინ წავიდა, ჭიშკარზე ძვრებოდა როდესაც ჯასტინი მივიდა, ფეხში მოკიდა, ამის ანახვაზე ჯეისონი სულ გადაირია, მარია ხელში აიყვანა და მიწაზე დასვა, თვითონ კი ხვიარას მოეჭიდა ხელით, კედელზე ავიდა და ჩამოჯდა, შემდეგ ჩაიჩოჩა და მარიას გამოიწოდა ხელი -აი ამას ჩაეჭიდე - და ხვიარაზე მიუთითა, მარაიმ ჯასტინისი მითითებები ყველაფერი ზედმიწევნით გააკეთა და კედელზე ჩამოჯდა, ჯუსტინი კედლის მეორე მხარისკენ შეტრიალდა, ცოტა ჩაიჩოჩა -ჯეისონ ამოდი ჯეისონიც ამოვიდა, შემდეგ ჯასტინი ქვევით ჩახტა, მიწაზე ერთი ბრუნი გააკეთა და წამოდგა, ტანსაცმელი გაისწორა და შემდეგ მარიას ანისნა ჩამოხტიო თან ხელები გაუწოდა, მარია ჩამოხტა, ჯასტიმა მას ფეხებში მოკიდა, გოგონას კაბა უხერხულად აეწია, ჯასტინიც ბიჭი იყო და ცდუნებას ვერ გაუძლო და ხელი ცუდად მოკიდა, ამაზე ჯეისონი სულ გადაირია და ჩამოხდა, ჯასტინს მარია გააშვებინა, ხელი კრა და ძირს დააგდო -მეორეჯერ ჩემ დას მაგეთი რამ აღარ გაუბედო! გესმის?! - მარია ანერვიულდა, ჯასტინთან მივიდა და კითხა -ჯასტინ როგორ ხარ??? თავი ცუდად ხომ არ დაარტყი??? -არა არა მარია! დამნაშავე ვარ! მამატიე!... - მარიას ჯასტინისტვის არაფერი უპასუხია, წამოიწია და ჯასტინსაც წამოდგომის საშუალება მისცა, ბიჭს უკვე მეორეჯერ მოუწია ტანსაცმლის გაფერთხვა და გულში ბრაზობდა ”ეს როგორ გავუბედე! და დებილი ვარ! მარიას ცუდად შევეხე! ღმერთო! მრცხვენია! მარიასი როგორ მრცხვენია!” ჯასტინს ისეთი გრძნობა ჰქონდა თითქოს კუჭი საერთდ არარ ქონდა, ან თუ ქონდა ისიც მოლეკულას ხელა... ბავშვები სახლში შევიდნენ, შესასველი გადიოდა დიდ ლამაზ დარბაზში რომლის სახურავის ნაწილი ჩამონგრეულიყო, სახლში კი ჯერკიდევ ლამაზი ავეჯი იდგა, ყველაფერი ობობის ქსელით იყო სავსე -როგორ მოხდა და აქამდე ეს სახლი არავინ გაქურდა? -აქ მგონი რაც ის კაცი გარდაიცვალა პირველები ჩვენ ვართ ვინც შემოვიდა. -მართალია!!! - უცებ გაისმა გამყინავი ხმა, კარები დაიკეტა და ყველაფერი ჩამობნელდა, იმისდამიუხედავად, რომ სახურავი ჩამონგრეული იყო და ჯერ კიდევ შუადღე არ დამდგარიყო. -ვინც აქ ფეხი შემოაბიჯა ცოცხალი ვერ გავიდა და არამგონია თქვენც კარგი ბედი გელოდეთ!!!!
|
